Co specjalnego mają w sobie czasowniki modalne?

Czasowniki modalne to bardzo interesujące zagadnienie gramatyczne w języku angielskim. Są one wprowadzane na wczesnym etapie edukacji, ale mogą być również skomplikowane wraz z rosnącym poziomem zaawansowania w języku. Użycie tych czasowników zwiększa zasób słownictwa i możliwości tworzenia nowych zdań. Nie można sobie wyobrazić języka angielskiego bez tejże grupy czasowników. Przyjrzyjmy się im bliżej.

W języku angielskim nie możemy postawić obok siebie dwóch czasowników “luzem”. Czasowniki te będą od siebie odseparowane za pomocą słówka “to” lub końcówki “-ing”. To ogólnie temat na inny dzień, bo verb patterns warto omówić ze szczegółami. Tymczasem, czasownik modalny można zestawić z innym czasownikiem bez żadnego separatora i bez żadnych końcówek dodanych do czasownika.

Popatrz: I can play the piano.
Nie ma tu nic pomiędzy can i play. Czasowniki modalne zwyczajnie mają swoje przywileje.

Jakie znamy czasowniki modalne?

Przeglądając polskie strony internetowe, Wikipedię i inne źródła informacji, można dojść do wniosku że nie można ująć czasowników modalnych w jakiekolwiek ramy. Ilość czasowników modalnych zależy od tego, jak bardzo szczegółowi chcemy być. Tutaj skupimy się na kilku przykładach, wraz z przykładami, ale nie jest to wyczerpanie tematu. Powód jest prosty - niektóre czasowniki modalne nie wpisują się w schemat “przywilejów” i zachowują się jak zwyczajne czasowniki.

Can - jeden z najpopularniejszych czasowników modalnych; wykorzystywany w opisywaniu umiejętności i rzeczy, które możemy wykonywać; używany także z czasownikami związanymi ze zmysłami i ich percepcją, tj. słuchem, mową, węchem

I can play the guitar.
I can swim.
I cannot help you right now.
Hello. Can you hear me?

Could to zarówno odpowiednik can, bardziej formalna forma w pytaniach z “can” lub czasownik modalny służący do opisywania naszych umiejętności w przeszłości.

May - czasownik wyrażający pozwolenie lub prawdopodobieństwo wydarzenia się czegoś; często mylony w użyciu z “can”; odpowiednikiem may jest might i czasowniki te mogą być wykorzystywane zamiennie, chociaż nie da się ukryć, że may często brzmi “zgrabniej” w zdaniach

May I take your coat?
It may rain tomorrow.
May I use this computer?

Will - czasownik modalny służący do formułowania czasu przyszłego; samo will nie posiada znaczenia, jest czasownikiem posiłkowym, ale jest klasyfikowany jako modalny - po will może od razu następować czasownik

I will handle it later today.
Will you marry me?
I will not be available next week.

Would - kolejny, po wspomnianym wcześniej will, czasownik bez konkretnego znaczenia; would jest używane do tworzenia konstrukcji trybu przypuszczającego, drugiego trybu warunkowego czy też do mówienia o przyzwyczajeniach z przeszłości

I would like to be able to fly.
I would be angry if you told my parents about our secret.
I would go there every night when I was young.

Should - czasownik oznaczający “mieć powinność”, używany w przypadku dawania rad i wskazówek, które nasz odbiorca mógłby uznać za pomocne; should jest uznawane za neutralne dawanie rad, w odróżnieniu od następnego czasownika modalnego w kolejce

I should work less.
She shouldn’t flirt with her boss.
Should we tell mum about that?

Must - czasownik oznaczający rozkaz, najczęściej jest to rozkaz płynący z regulaminu bądź nakazu; must służy również do dawania rad w nieco ostrzejszej formie, tj. w przypadku kiedy should to za mało; must jest używane także do opisywania zdarzeń, które są pewne i co do których mamy pewność, że są prawdziwe; co ciekawe, odpowiednikiem must w przeczeniu jest mustn’t, które oznacza “nie wolno”

You must follow the guide, otherwise you can get lost.
You mustn’t cross the street at the red light. 
It must be great to have this game on pre-order.

Tak jak było to wspomniane wcześniej - to nie są wszystkie czasowniki modalne. Pozostałe możecie odkryć, stawiając się na zajęcia z angielskiego on-line w 3English.